Czym pachnie lawenda? Garderobą starszej elegantki? Apteką lub składem zielarskim ? Zapach lawendy może być kojarzony z szafą i odwieczną walką z molami lub aptecznym olejkiem lawendowym, idealnym właściwie na każdą przypadłość. W ostatnich latach obraz lawendy został jednak troszkę odczarowany, ze względu na popularność prowansalskich motywów. Lawenda kojarzy mi się z czekoladą, odkąd kilka lat temu spróbowałam czekolady z kwiatami lawendy. Z inspiracji tym słodkim wyrobem cukierniczym powstały tartaletki z migdałowym spodem, wypełnione karmelem z daktyli i oblane biała czekoladą. A wszystko skąpane w aromacie lawendy.

Lawenda zdobiła mój balkon kilka tygodni, jednak sezon kwitnienia dobiega końca i postanowiłam wykorzystać właściwie w ostatniej chwili. I w ten sposób znów kwiaty na blogu. Taki sezon ;) 

Właściwie duża część moich aktywności kuchennych to odtwarzanie komercyjnych słodyczy z wyższej półki. Te typowo wegańskie są dość drogie i nie zawsze warte swojej ceny, a tańsze niebezpiecznie zbliżają się do banału lub wręcz smaku wyrobów czekoladopodobnych. Zrobiłam więc tartaletki, które zaspakajają nie tylko potrzebę smaku słodkiego, ale są subtelną grą z rożnymi smakowymi i zapachowymi skojarzeniami. Bez wątpienia dla tych wykwintnych, choć nie trudnych do przygotowania, ciasteczek warto pozbyć się jakichkolwiek uprzedzeń do lawendowego zapachu. Należy tylko uzbroić się w cierpliwość na etapach mrożenia i zastygania poszczególnych warstw. 

To jeden z takich podstawowych przepisów, bez których nie wyobrażam sobie kuchni bez nabiału. Robię go z nasion słonecznika, orzechów nerkowca lubmigdałów. Namoczone i zmielone nasiona, doprawione sokiem z cytryny i płatkami drożdżowymi, doskonale pełnią rolę twarożku, zarówno w wersji słodkiej, jak i na słono czy ostro. Możemy dodać do nich świeże warzywa, takie jak rzodkiewka, lub suszone n.p. pomidory lub całą gamę przypraw. Na podstawie bazy z nasion, ale z udziałem cukru i owoców tworzymy słodkie serki i serniczki, które smakiem nie ustępują potrawom robionym na serze z mleka. Serek z nasion jest też bardzo pożywny, w każdej wersji to duża dawka białka, witamin, niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych i minerałów.

Dzisiejszy przepis to już domowy klasyk, wzorowany na twarożku mojego taty, bez którego jako dziecko nie wyobrażałam sobie niedzielnego poranka. Ten z nasion jest równie pyszny, pikantny i wiosenny, przenosi mnie w czasy dzieciństwa i do prostych smaków obecnych w kuchni moich rodziców.


WEGAŃSKI TWAROŻEK - PRZEPIS

SKŁADNIKI

1,5 szklanki nasion słonecznika, orzechów nerkowca lub migdałów
1/2 szklanki wody lub mleka roślinnego
1 łyżka płatków drożdżowych
4 łyżki soku z cytryny
1 ząbek czosnku
1/2 łyżeczki pieprzu
1/2 łyżeczki soli
5 rzodkiewek
4 małe cebulki dymki lub 1/2 małej cebuli
3 liście szczypiorku


PRZYGOTOWANIE

Nasiona zalewamy nadmiarem wody, moczymy co najmniej 8 godzin, odsączamy, dodajemy wodę lub mleko i miksujemy na masę o pożądanej gładkości. Z grudkami twarożek jest bardziej autentyczny ;)

Dodajemy płatki drożdżowe, sok z cytryny, przeciśnięty przez praskę czosnek, sól i pieprz, miksujemy do wymieszania.

Cebulkę tniemy w piórka, szczypiorek na paski 3-4 mm, rzodkiewkę trzemy na tarce o grubych oczkach lub szatkujemy na małe słupki. Zostawiamy odrobinę warzyw do dekoracji, resztę przenosimy do miski ze zmielonymi nasionami. Mieszamy wszystkie składniki i podajemy z chlebem, słonymi naleśnikami lub jako samodzielną przekąskę.

C.D.N

No cóż, twarożek z ziaren słonecznika gościł na naszym stole w niedzielę, teraz jest już tylko wspomnieniem. W tym momencie zalałam wodą orzechy nerkowca, z których powstanie twarożek do nadziewania kwiatów cukinii. Z jakimi przyprawami? Nie wiem jeszcze, ale na pewno tym co stworzę podzielę się w sobotę na blogu ;)

W zeszły weekend na naszym stole, oprócz gładkiego hummusu, gościła inna gładka znakomitość -kokosowo-imbirowa zupa z pieczonej młodej marchewki. Dlaczego pieczonej? Pieczenie powoduje karmelizację cukrów w warzywach, dzięki czemu przechodzą one niesamowita smakową transformacje. Smak staje się wyraźniejszy i głębszy, dzięki temu zabiegowi kulinarnemu słodki krem z marchwi oddala się bardzo od mdłych warzywnych zupek dla dzieci lub tradycyjnej duszonej marchewki z groszkiem. Zupa staje się cudownie smakowita i gładka. Także zupa z pieczonego selera (przepis tu) czy pieczone buraki (jak te marynowane) zyskują zupełnie inny wymiar smaku dzięki pieczeniu.

Jednak pieczenie warzyw ma złą sławę, wynikającą głównie z obaw o niszczenie substancji odżywczych zawartych w roślinach. Nie jest to takie oczywiste - degradują niektóre związki aktywne np. witamina C, inne znów stają się bardziej dostępne np. wiele związków fenolowych, a czasami w wyniku rozpadu mniej aktywnych związków pojawiają się ich pochodne o silniejszym działaniu biologicznym. 

Marchewka dostarcza nam szeregu substancji odżywczych, z których jedna jest niezwykle cenna dla naszego zdrowia. Jest bogatym źródłem  β-karotenu, roślinnego barwnika, który nadaje jej pomarańczowy kolor. β-karoten jest prowitaminą witaminy A, czyli z niego nasz organizm wytwarza witaminę A. Witamina A pełni bardzo ważne funkcje w organizmie: zapewnia prawidłowe widzenie i wzmacnia odporność immunologiczną. β-karoten ma także bardzo dobry wpływ na naszą skórę, ponieważ reguluje funkcjonowanie gruczołów łojowych, opóźnia starzenie się skóry, chroni ją przed działaniem promieni słonecznych w trakcie opalania i zapobiega powstawaniu przebarwień. 

W związku z tym, że część tego barwnika jest magazynowana w skórze jego regularne spożycie może dać efekt delikatnej opalenizny. Jednak z barwieniem skóry β-karotenem należy uważać, jego duża kumulacja daje dość pomarańczową barwę skóry, porównywalną do tej uzyskiwanej przy zastosowaniu niektórych samoopalaczy. 

ZUPA KREM Z PIECZONEJ MARCHWI - PRZEPIS

SKŁADNIKI na 4 porcje

12 małych marchewek (około 450 gramów)
2 łyżki oleju
ok. 4 cm korzenia imbiru
4 szklanki bulionu warzywnego
3 ząbki czosnku
1/2 puszki mleka kokosowego
4 czubate łyżki wiórków kokosowych
sól i pieprz do smaku

PRZYGOTOWANIE

Nagrzewamy piekarnik do 180ºC.

Marchewki myjemy, nacieramy 1 łyżką oleju, wykładamy na posmarowaną olejem lub wyłożoną papierem do pieczenia blachę lub do naczynia żaroodpornego.

Marchewki pieczemy 30-40 minut, obracając w połowie czasu pieczenia, aż zrobią się miękkie, czyli widelec będzie z łatwością wchodził w warzywo.

W garnku rozgrzewamy olej, wrzucamy pokrojone w drobną kostkę czosnek i imbir, smażymy około minuty, wlewamy bulion i doprowadzamy do wrzenia.

Wrzucamy upieczoną, nie przestudzoną marchew, gotujemy jeszcze 5 minut. 

Miksujemy wszystkie składniki na gładką masę.

Wlewamy mleko kokosowe, mieszamy i zagotowujemy.

Solimy i pieprzymy do smaku.

Zupę podajemy gorącą, z uprażonymi na patelni na złoty kolor wiórkami kokosowymi - wiórki wrzucamy na rozgrzaną patelnię i prażymy mieszając aż do uzyskania złotego koloru.

INFORMACJE

Młodych marchewek nie musimy obierać, wystarczy je dobrze wyszorować.

Uprażone na patelni wiórki "topią się" w zupie, więc jeśli chcemy uzyskać estetyczniejszy efekt warto użyć płatków kokosowych.

To przepis dla tych, którzy lubią bawić się jedzeniem, ale i tych którzy lubią bawić się z jedzeniem. To hummus idealny na niezobowiązujące spotkania towarzyskie, szybki do przygotowania,  pełen smaku, a jednocześnie super gładki i łagodny.

Jest to dość nietypowa wersja hummusu. Po pierwsze używamy ciecierzycy z puszki i to wraz z wodą, czyli aquafabą (o aquafabie możecie przeczytać tutaj). Wbrew dość powszechnym opiniom zalewa warzyw z puszki nie zawiera konserwantów innych niż sól. Jeśli boisz się bisfenolu A, który powszechnie jest używany do produkcji puszek, można użyć ciecierzycy w zalewie w słoiku. Musimy jednak uważać z dosalaniem potraw z aquafabą, ponieważ zawartość soli nie jest stała u różnych producentów.

Po drugie, ten hummus przyrządzany jest przy użyciu nie do końca oczywistego w ty przypadku narzędzia - kuchenki mikrofalowej. Jest to narzędzie niezbędne w tym przepisie, a ciecierzyca i czosnek po 3-4 minutach w mikrofali staną się miękkie i uzyskają wyjątkowy smak.

Oczywiście promieniowanie mikrofalowe ma swoich zagorzałych przeciwników, ze względu na potencjalnie niebezpieczne zmiany w strukturze chemicznej pożywienia. Jest też wielu oponentów tych opinii, wskazujących na nie większą niż w przypadku innych form podgrzewania pokarmu szkodliwość tego typu obróbki. Na pewno jest to narzędzie poręczne i błyskawiczne, dzięki niemu w tym przypadku obróbka ciecierzycy zajmuje tylko kilka minut.

W tym przypadku kuchenka mikrofalowa jest niezastąpiona, gotując ciecierzyce w garnku docieramy do zupełnie innej wersji smakowej smarowidła. Nie zastąpiona jest także ciecierzyca z puszki, tylko ona zapewni paście prawie maślaną gładkość hummusu. Zalewy w puszce jest dość dużo, nie należy jednak bać się użycia całej objętości, część odparuje, a po zmiksowaniu składników hummus zgęstnieje - podgrzewanie i chłodzenie  skrobi z ciecierzycy tworzy efekt gładką masę na zasadzie budyniu. Jeśli robimy hummus tradycyjną metodą z gotowanej ciecierzycy także warto miksować jeszcze gorące ziarna. Wydaję się, że również emulgujące właściwości substancji zawartych w zalewie decydują o powstawaniu gładkiej emulsji w trakcie miksowania hummusu. Dzięki zalewie uzyskamy też odpowiednią gęstość hummusu i ograniczymy ilość oleju.

Kolejną kwestią jest duży udział czosnku i pasty tahini. Nie wiem na czym polega cała magia procesu, ale mimo tak znacznego udziału substancji smakowych, hummus jest niesamowicie łagodny. No i cóż, rezygnacja ze świeżego czosnku na imprezie ma też pewien wymiar społeczny ;)

Jeśli mamy zaledwie chwilę do imprezy ta wersja hummusu może być wybawieniem. Jednak schłodzenie w lodówce nada paście jeszcze większą gęstość, a smaki składników ostatecznie połączą się.

Taka wersja hummusu jest nierutynowa i intrygująca, zaspokoi zarówno wielbicieli hummusu jak i tych, którzy szukają po prostu lekkiej przekąski.

A oto hummus na desce, która nie jest najestetyczniejsza, zaraz po zrobieniu zdjęcia warzywa zostały przełożone na talerz ;)


HUMMUS Z MIKROFALI - PRZEPIS

1 puszka lub słoik (450 ml) ciecierzycy wraz z zalewą
3-4 ząbki czosnku
1/3 szklanki pasty tahini
1 łyżka oliwy
sok z połówki cytryny
sól do smaku

PRZYGOTOWANIE

Ciecierzycę wraz z zalewą przenosimy do dość wysokiej szklanej miski (ciecierzyca będzie przegrzewać się i pryskać), dodajemy czosnek i podgrzewamy w mikrofali przy średniej mocy 3-4 minuty.

Jeszcze gorącą ciecierzycę miksujemy przy użyciu blendera na gładką masę.

Dodajemy pastę tahini, sok z cytryny i oliwę, miksujemy do połączenia.

Solimy do smaku (u mnie 1/2 łyżeczki soli).

Przenosimy do naczynia od podania, posypujemy słodką papryką.

Hummus możemy umieścić na kilka godzin w lodówce.

Serwujemy ze słupkami warzyw, pitą lub krakersami.

INFORMACJE

Ciecierzyca po ugotowaniu w kuchence mikrofalowej robi się na tyle miękka, że można ją z łatwością ugnieść widelcem, jest to więc dobra propozycja dla osób nie posiadających blendera.

Na przepis natknęłam się na  forum What Fat Vegans Eat, które uwielbiam przeglądać. Duża część przepisów to nieskrępowana zabawa jedzeniem. W pewnym momencie codziennie pojawiały się tam posty z hummusem z mikrofali, ten przepis jest oparty na wytycznych z jednego z nich, ale źródłem przepisu jest prawdopodobnie blog Minimalistbaker, choć autorka odtworzyła hummus jedzony na imprezie ;)

Na targu wciąż królują szparagi, jednak sezon na nie nieubłaganie zbliża się ku końcowi. Udało mi się kupić dość tanio, jak na to warzywo, trzy pęczki szparagów. Ogłaszam więc tygodniowe wyzwanie w mojej kuchni - codziennie nowa potrawa ze szparagami w roli głównej. O właściwościach szparagów pisałam przy okazji pieczonych szparagó, na które przepis znajduje się tutaj. Szparagi są niezwykle zdrowe, więc bez wątpienia warto je włączyć do diety i raczej nie można ich przedawkować. Ze względu na ogrom pozasieciowych obowiązków jedynie część przepisów trafi na bloga, ale mam nadzieję, że będą to te najlepsze ;)

Dziś przepis na sałatkę ze szparagami może nie w roli głównej, ale w silnym duecie z kwiatami jarmużu. Te małe żółte kwiatuszki są pełne witamin i ostrych, bo zawierających w swojej chemicznej strukturze siarkę, substancji smakowych, które zapewniają warzywom kapustnym silną, kuchenną pozycję wśród dość łagodnych roślin liściastych. Nie wiem czy są tak zdrowe jak jarmuż (link), ale bez wątpienia są cennym dodatkiem smakowym. Tak jak kwiaty forsycji swoim orzechowym smakiem ozdabiają desery, np. budyń jaglany, tak kwiaty jarmużu są idealną przyprawą do dań wytrawnych. Delikatne szparagi i ostre kwiaty to duet nie tylko smakowity, ale i estetyczny. A  polane miodowym w smaku sosem winegret to ideał.


Do sałatki dodałam jeszcze kulki zrobione z kaszy jaglanej, a doprawione tak aby przypominały ser. Są nie tylko smaczne, ale i pożywne dzięki właściwościom odżywczym kaszy jaglanej (trochę o kaszy tutaj). Dzięki nim sałatka nie jest już lekką przekąską i staje się wartościowym posiłkiem.

A więc szybko, ponieważ kwiaty przywiezione z plantacji zaraz zwiędną,  przechodzimy do przepisu.

SAŁATKA ZE SZPARAGAMI I KWIATAMI JARMUŻU - PRZEPIS

SKŁADNIKI na dwie porcje

2 szklanki rukoli
10 pomidorków koktajlowych lub cherry
10 szparagów
1/2 awokado
2-3 łyżki pestek granatu
5-6 łyżek kwiatów jarmużu

Kuleczki "serowe":
1/2 szklanki kaszy jaglanej
2 łyżki płatków drożdżowych
2 łyżki soku z cytryny
1 ząbek czosnku
1/4 łyżeczki pieprzu
1 łyżeczka oregano

Sos winegret:
1 łyżka słodkiego syropu np. z agawy, z soku jabłkowego lub z kwiatów mniszka.
1 łyżka oliwy
1 łyżka soku z cytryny
1/2 łyżeczki pieprzu
szczypta soli

WYKONANIE

Kaszę jaglaną zalewamy gorącą wodą, zlewamy wodę i dalej płuczemy na sicie pod bieżącą wodą. Umieszczam w garnku, zalewamy szklanką wody i gotujemy aż do miękkości. Po ostudzeniu dodajemy pozostałe składniki, dobrze mieszamy i formujemy zwilżonymi w zimnej wodzie dłońmi kulki.

Szparagi myjemy, odrywamy lub odcinamy zdrewniałe końce. Wkładamy do garnka z gotującą się wodą, blanszujemy pięć minut, przekładamy do naczynia z zimną wodą na kolejne pięć minut. Tniemy na 4-5 cm kawałki.

Wszystkie składniki na sos winegret umieszczamy w małej miseczce, dokładnie mieszamy.

Rukolę, pomidorki, pokrojone w kostkę awokado i szparagi umieszczamy w misce, całość polewamy sosem winegret.

Na końcu posypujemy pestkami granatu i kwiatami, przekładamy kulkami z kaszy jaglanej.

INFORMACJE

Zamiast pestek granatu można dodać np. suszonej żurawiny lub konfiturę z czerwonej borówki.

W sałatce bardzo dobrze sprawdziłoby się też tofu z ciecierzycy (link).

Za sprawą wyjazdu na wieś poprzedni kulinarny tydzień był bardzo zielony. W tym wpisie znajdują się przepisy na dwie sałatki i pastę oparte głównie na warzywach liściastych nie tylko z ogródka, ale też z przydomowego trawnika i trochę bardziej odległych pól. Nie można też nie docenić smakowitej rzodkiewki i aromatycznych pomidorów zakupionych na targu od producenta. Niesamowita jest różnica w smaku między świeżo zerwanymi warzywami, a tym co oferują większe i mniejsze sklepy w mieście. Dlatego też dressingi i dodatki do sałatek są dość proste, tak aby nie maskowały smaku świeżo zerwanych roślin. Stałym dodatkiem do potraw jest tofu, jako prawie niewidoczne, choć pełnowartościowe tło dla smakowitej zieleniny.