Chciałam zacząć dziś pewien cykl, nie wiem czy będzie pojawiał się regularnie, zakładam że nie biorąc pod uwagę generalny brak regularności jeśli chodzi o publikację  Oczywiście często prezentuję na blogu nie swoje przepisy przy okazji recenzji książek, ale inspiracji którymi chciałaby się z wami powiedzie jest jeszcze więcej. Zanim zaczęłam prowadzić tego bloga gotowałam z wieloma blogerami, szukałam też przepisów na zupełnie nie wegańskich stronach które można by prosto zweganizować, oczywiście często eksperymentowałam i wymyślałam swoje przepisy, lub zamieniałam na 100% roślinne te tradycyjne. Uczyłam się gotować z książek, nielicznych wegetariańskich, które były obecne na polskim rynku te kilkanaście lat temu. Wtedy odkryłam, że kuchnia to świetna zabawa, nawet taka prosta i sezonowa jak nasza. Szybko dotarło do mnie, że zmywanie już tak fajne nie jest, ale to inna, osobista sprawa. A do strarych, dobrych książek jeszcze wrócimy w innym wpisie.

Wstawiamy do piekarnika i pieczemy 40-45 minut.

Mam na blogu wielomiesięczne zaległości, część przepisów musi poczekać w kolejce, albo nigdy nie pojawi się na tej stronie. Jednak te, proste, delikatne i niesamowicie czekoladowe kuleczki to kwintesencja moich deserów ostatnich miesięcy. Nie słodzonych cukrem rafinowanym, pełnych wartości odżywczych i ... dających się zamrozić. W tego typu słodyczach lubię to, że wrzucamy je do zamrażarki i wyciągamy kiedy mamy na nie ochoty. Dzięki nim unikami mniej zdrowych czy droższych pokus. Nie idziemy do Rossmana po batonik Ewy Chodakowskiej nie kupujemy Oreo w sklepie pod domem, tylko dostajemy kilka kulek czy kawałek słodkości, który zaspokoi nasza potrzebę słodyczy, a jednocześnie pozostawi dietetyczne sumienie czystym.

Wystarczy tylko zmielić migdały, ziarna kakaowca dodać odrobinę słodzika i oleju kokosowego, uformować kulki i zostawić w lodówce lub zamrażarce na chwilę lub dłużej. I ten smak, który jest tak intensywnie czekoladowy, bez lekko mydlanego posmaku rafinowanego tłuszczu kakaowego używanego do produkcji czekolady może zostać z nami na dłużej.

Podstawą przepisu są bowiem kruszone ziarna kakaowca, które charakteryzują się głęboko czekoladowym smakiem, choć czasami z lekką nutką goryczki. Nie jest to produkt najłatwiej dostępny, ale warto zaopatrzyć się w paczkę w sklepie ze zdrową żywnością czy przez Internet i używać do posypywania deserów lub w większych ilościach do ich produkcji. MI taka paczka starcza na dwa miesiące, kiedy używam ziaren jako przyprawy do deseru, trzymając je oczywiście szczelnie zamknięte. Mogą posłużyć do udoskonalenia banalnych deserów. Doskonałe są na przykład świeże daktyle nadziewane masłem orzechowym lub migdałowy, delikatnie posolone i posypane kruszony kakaowce, mniej wiecj jak w przepisie z bloga (LINK) tylko bez czekolady. To po prostu snickers idealny z chrupką posypką zamiast polewy! Generalnie dzięki tej chrupkości można dużo zyskać jeśli chodzi o zabawę z łączeniem faktur – można  dodać mniej lub bardziej rozdrobnione ziarna do gładkiej masy pralinek i uzyskać ciekawy. Na blogu ziarna kakaowca pojawiły się też w wytrawnym kontekście, w wyjątkowej zupie krem z buraka i dyni (LINK do przepisu).


A co daje nam jedzenie ziaren kakaowca ? Są niezwykle bogatym źródłem polifenoli, czyli antyoksydantów wyłapujących wolne rodniki i chroniących nasz organizm przez nowotworami, chorobami serca czy spowalniając procesy starzenia się organizmu. Zawierają też dużo żelaza, chromu, cynku, potasu i przede wszystkim magnezu, którego niedobory warto uzupełnić w trakcie sesji czy w okresie wzmożonego wysiłku umysłowego. Magnez bowiem wspomaga procesy uczenia, łagodzi skutki stresu i wpływa generalnie na poprawę samopoczucia. Co więcej poprawia pracę układu krwionośnego, chroniąc także serce.

Teoretycznie więc prezentowane w przepisie to kulki mocy, dzięki którym przetrwamy trudny, stresujący okres w naszym życiu. Taką rolę naturalnego zabójcy stresu pełni często czekolada, po którą sięgamy w nerwach czy przemęczeniu. Zwykle zawiera ona jednak dużo cukru, mało samej kakaowej miazgi i dostarcza nam o wiele mniej składników odżywczych, które mogą pozytywnie wpływać na nasze ciało i umysł. Juz nie mówiąc o tym, że trakcie produkcji czekolady ziarna kakaowca poddawane są intensywnej obróbce termicznej i mechanicznej, tracąc wiele ze swych właściwości. Także wyrabiane z prażonego kakaowca kakao ma ich o wiele mniej.

Drugim składnikiem pralinek są mielone migdały, które także są niezwykle bogatym źródłem magnezu, mamy więc tu duet doskonały, który wspólnie dostarczy jeden z podstawowych minerałów, niezbędnych dla prawidłowej pracy naszego mózgu.

Jeśli chodzi o słodzik użyłam melasy z morwy białej, która dostałam od pewnej dobrej duszy na spróbowanie. Ten słodzik jest wyjątkowy, ponieważ jest bardzo gęsty i dość mocno kwaśnym. Można zastąpić go w tym przepisie dowolnym płynnym słodzikiem i łyżeczką cytryny. W ogóle w trakcie wzmożonego wysiłku umysłowego nasz organizm potrzebuje bardzo dużo glukozy - to jedyne właściwe paliwo dla komórek nerwowych. Oczywiście dostarczymy ją jedząc posiłki bogate w węglowodany złożone, ale także umiarkowana ilość cukrów prostych czy sacharozy z suszonych owoców czy słodkich syropów, które podobno są zdrowsze niż cukier rafinowany (przez wielu dietetyków sprawa uznawana jest za dość dyskusyjną), pewnie nie zaszkodzi.

I jeszcze tylko szczypta soli do smaku i olej kokosowy dla utrzymania strukury kulki otrzymujemy deser, który jest:

niesamowicie czekoladowy i migdałowy
delikatny i intensywny jak czekoladowe pralinki
pełen składników odżywczych
prosty do wykonania
zaledwie pięcioskładnikow
świetny do przechowania na później z zamrażarce i podjadania kiedy ma się tylko ochotę