Ostatnio z każdego wyjazdu przywozimy prosty przepis oparty na łatwo dostępnych składnikach. Takim składnikiem stała się w ostatnim czasie kasza jaglana, którą widzę w każdym sklepie, nawet w mniejszych miejscowościach. Przez wiele lat zapomniana, teraz szturmem zdobywa polskie stoły. Nic dziwnego, jej właściwości odżywcze są niesamowite. Jest bogata w składniki odżywcze, działa też m.in. przeciwzapalnie, przeciwwirusowo i chroni wątrobę. Więcej możecie przeczytać o kaszy we wstępie do przepysznego chałwowego jagielnika (link). Jej delikatny smak sprawia, że stanowi podstawę zarówno dań słodkich jak i wytrawnych, takich jak wegańskie paprykarz.

Paprykarz to danie mało szlachetne, kojarzące się mi z kryzysem lat 80-tych i początku 90-tych, choć często wywołujące nostalgiczne wspomnienia. Wiem że jest przez wielu nawet uwielbiane, zapewne dzięki pomidorowo-pikantnemu smakowi, który miał przytłumić smak odpadków rybnych z których były przygotowane (choć podobno jego produkcja przed wojną wyglądała podobno inaczej).

Roślinna wersja paprykarz jest prosta w wykonaniu, zdrowa i bezdyskusyjnie smaczna, dzięki czemu przewyższa oryginalny produktu o niepewnym składzie i dyskusyjnych wartościach odżywczych. Nasz był oparty na zerwanych wprost z ogródka warzywach o naprawdę intensywnym smaku.

Ta pyszna i dość pikantna, a jednocześnie pożywna i wartościowa pasta doskonale smakuje na kanapkach jak i po prostu jedzona widelcem, ponieważ wcale nie potrzebuje towarzystwa chleba. Może jeszcze tylko kiszony ogórek się przydałby się do pełni smaku :)

PAPRYKARZ Z KASZY JAGLANEJ - PRZEPIS

SKŁADNIKI na duży słoik

1/2 szklanki kaszy jaglanej
1 duża cebula
2 marchewki
2 łyżki oleju
1 szklanka domowego przecieru pomidorowego lub 3 łyżki koncentratu pomidorowego
1 łyżka sosu sojowego
4 ziarna ziela angielskiego
2 liście laurowe
1 łyżeczka słodkiej papryki
1 łyżeczka wędzonej papryki (tym razem nie dodaliśmy ;)
1/8 łyżeczki chilli
sól i pieprz do smaku

PRZYGOTOWANIE

Kaszę wysypujemy na sitko, zalewamy wrzątkiem, a następnie płuczemy pod strumieniem zimnej wody. Umieszczamy w garnku z grubym dnem, zalewamy 1,5 szklankami wody, mieszamy i gotujemy na półsypko (około 20 minut) - bez mieszania, tak aby nie uszkodzić ziaren.

Cebulę siekamy, dodajemy liście laurowe i ziele angielskie wrzucamy na patelnię z rozgrzanym olejem i smażymy, aż zeszkli się. Dodajemy startą na grubych oczkach tarki marchew i dusimy, aż zmięknie.

Dodajemy przecier lub koncentrat pomidorowy, pozostałe przyprawy i kaszę, dusimy jeszcze 3-4 minuty. Jeśli paprykarz jest zbyt gęsty dodajemy wodę do uzyskania pożądanej konsystencji.

Doprawiamy do smaku solą i pieprzem.

Pozostawiamy w lodówce do stężenia na godzinę.

Smacznego :)

NOTATKI

Paprykarz ten jest oparty na przepisie ze Zwierciadła sprzed roku lub dwóch, nie pamiętam autora ani numeru :)

Przecier pomidorowy zrobiliśmy na bieżąco z 3 dużych pomidorów, które pocięliśmy w kostkę i gotowaliśmy na wolnym ogniu 30-40 minut, aż zmniejszyły o około 1/3 swoją objętość. Po tym czasie przetarliśmy pomidory przez sitko i użyliśmy część przecieru.