Zakup rumu do tarty był bez wątpienia dobrym pomysłem. Posłużył on do przygotowania wegańskiej wersji ajerkoniaku, który będzie bez wątpienia ciekawym elementem świątecznego menu. Jest to dość niebezpieczna słodycz, bezjajeczny ajerkoniak jest tak smaczny, że trudne oderwać się od niego po pierwszej porcji. Ja nigdy nie lubiłam ajerkoniaku, ale ta wersja ma sobie cały przyjemny smak tego trunku i jest pozbawiona składowej smaku, która była dla mnie odpychająca w pierwowzorze i wszystkie nuty smakowe składają się w likier idealny. Do tego ta oparta na delikatnym budyniu waniliowym, niesamowicie gładka konsystencja. Bardziej smakiem za pewne przypomina słodszą wersję jajecznego likieru - holenderski advocat (lub advocaat). Jest zresztą jak nadzienie czekoladek o smaku tegoż trunku.

Sam przepis oparty jest na tym z książki"Wurst&Kase vegan selbst gemacht" Hildegard Moler, którą to dostałam kilka tygodni temu od siostry. Jak już pisałam na Instagramie (i pokazywałam efekt w białym barszczu) na blogu miały pojawić się białe kiełbaski, ale zbyt daleko idąca modyfikacja przepisu sprawiła, że otrzymaliśmy podłużne ciastka o smaku białej kiełbaski i nie nadają się one do publikacji. Choć struktura kiełbaski jest dyskusyjna, to smaku nie można im odmówić. Nie będzie tego przepisu, ale ten na ajerkoniak na prawdę jest dobrym pocieszeniem.

A wracając do rumu, czyli trunku złodziei, piratów i handlarzy niewolników. Mimo tych przez wiele wieków niezbyt czystych konotacji, jest to trunek bardzo stary. Jak donosi Wikipedia jego historia sięga starożytnych Chin i Indii, a do Europy został przywieziony przez Arabów. Wraz z Hiszpanami i trzciną cukrową dotarł do Ameryki Środkowej. Aktualnie uzyskiwany jest w wyniku fermentacji soku melasy z trzciny cukrowej na Karaibach i w Brazylii. Jest produkowany także w Europie, ale warunkiem użytkowania nazwy rum jest fermentacja trzciny cukrowej. 

To napój o wysokiej zawartości alkoholu - od 37,5 % do nawet 81%. Dojrzewa zaś w beczkach dębowych, dzięki czemu staje się ciemny, lub mniej szlachetnie, po prostu w zbiornikach ze stali nierdzewnej – w nich pozostaje prawie bezbarwny.  Kolor pochodzi od głównie od stężenia karmelu w trunku, który wytrąca się w czasie leżakowania i ma związek z intensywnością smaku. Jest to najmniej określony rodzaj trunku i jest kilka rodzajów rumu, znacznie różniących sposobem wykonania, i w konsekwencji smakiem i kolorem, z czego główne to:  jasny, najbardziej neutralny w smaku; złoty, który ma więcej smaku niż jasny i ciemny, o intensywnym nutami karmelu i przypraw. Jak można się domyśleć ten ostatni jest najbardziej pożądany w kuchni. I na blogu zagości jeszcze nie raz jako przyprawa do różnych słodkości.

Kategoria przepisu: alkohol, likier 

Kuchnia: wegańska, bezglutenowa ;)

Czas przygotowania: 20 minut
Czas oczekiwania: 8 godziny

Ilość: 1 butelka 

Stopień trudności: łatwe

SKŁADNIKI 

• 1 opakowanie budyniu waniliowego (40 g)
• 100 g (pół szklanki) cukru (tutaj trzcinowy, w przepisie z książki 80 g białego)
• 600 ml mleka roślinnego
• ½ łyżeczki czarnej soli Kala Namak
• ½ łyżeczki kurkumy
• 250 ml (szklanka, w przepisie z książki 200 ml) rumu (najlepiej białego, tutaj ciemny,a raczej złoty)

PRZYGOTOWANIE